Wanneer
in september de schoolpoorten terug opengaan begint voor vele ouders
het troosten, aanmoedigen en met pijn in het hart hun huilende en soms
krijsende peuter achterlaten.
Verdriet
bij het afscheid is normaal de eerste dagen. De peuters komen immers
terecht in een totaal onbekende wereld, een vreemde omgeving, een
volwassene die men "juf" noemt,...
Bovendien
moet een kind nog leren dat mama/papa hem/haar niet in de steek laten
maar echt wel terugkomen! Kinderen kunnen dan ook koppig en boos
reageren de eerste schooldagen. Je kind heeft tijd nodig om dit alles
te verwerken en om zich aan te passen.
De
voorbereiding thuis begint ermee dat je een vertrouwens relatie opbouwt
met je kind. Dit houdt in dat je niet zomaar een smoesje verzint en
verdwijnt. Het is ook heel belangrijk een eerlijk beeld van de school
te geven. De peuterklas is geen speelgoed paradijs waar zomaar alles mag
maar het is ook geen strafkamp waar je moet stilzitten en luisteren!
Leer je kleuter zich voor praktische dingen verstaanbaar uit te drukken want de juf begrijpt niet elk brabbeltaaltje.
Breng
je kind niet naar school als je net verhuisd bent of als er net een
broer of zusje is geboren, je kind denkt dan dat het weg moet vanwege de
veranderingen thuis.
Superbelangrijk is de manier waarop je afscheid neemt met je kind!
Een
kind mag huilen! Dat is heel normaal! Word daarvoor dus zeker niet
boos en probeer te vermijden om zelf te huilen want dit maakt het
afscheid nog moeilijker. Zeker en vast ook niet plots vertrekken, je
kind van je afduwen of stiekem achterlaten terwijl het even afgeleid
is. Je peuter moet leren om afscheid te nemen.
Het
best is om er een ritueel van te maken dat dagelijks terugkeert!
Bijvoorbeeld samen je boekentas in de bak stoppen , een knuffel en een
zoentje geven, aan het poortje zwaaien en een plekje zoeken om te
spelen.
We kunnen de peuters bij de eerste schooldagen opdelen in drie verschillende groepen:
. Peuters die zonder problemen naar school komen
. Peuters die de eerste dagen wenen en nadien wennen aan de situatie.
. Peuters die de eerste dagen niet wenen en nadien wel.
Bij bijna alle kindjes die wenen gaat het zo :
zodra
mama of papa weg is, verdwijnen ook de traantjes. Door het afscheid te
rekken maak je het verdriet van je kleintje alleen maar erger. Geef
een dikke knuffel en zoen aan je kleintje en ga dan gewoon weg. Wees
ook heel duidelijk en bied je kindje structuur: niet de ene dag thuis en
de andere naar school en dan weer enkele dagen thuis.. Zo krijgt je
kind nooit de kans om te wennen, vriendjes te maken en de juf en
klasgewoonten te leren kennen.
Het
helpt je peuter als hij of zij iets vertrouwds bij zich heeft. Een
knuffeldoekje, een diertje, hun dekentje of popje kan hen een veilig
gevoel bieden als papa of mama weg zijn. Wij vragen ook om enkele
foto's van de ouders, broers of zussen, huisdieren of andere dichte
familieleden mee te brengen. Hiermee wordt een collage gemaakt en aan
de familiemuur toegevoegd zodat peuters die het moeilijk hebben een
kijkje kunnen nemen bij hun eigen familie, hen iets kunnen zeggen of een
kusje kunnen geven. Dit helpt hen echt doorheen een moeilijke
periode! Het zorgt voor een geruststellend en veilig goevoel bij onze
allerkleinsten!
TRAANTJES IN DE PEUTERKLAS? ZO DROOG JE ZE HET SNELST:
Geef een eerlijk beeld van de school
Zorg dat je kind zich voor zijn basisbehoeften verstaanbaar kan maken.
Maak van tevoren duidelijk dat papa of mama niet in de klas blijft!
Laat de eerste schooldag niet samenvallen met een grote verandering thuis.
Maak
het afscheid kort: een knuffel, een zoen en weer weg. Maak van het
afscheid een ritueel zo weten kinderen na een tijd de gang van zaken en
het geeft hen een veilig gevoel.
Toon je eigen verdriet niet.
Geef een knuffel of iets van thuis mee.
Hou een vast patroon aan.
Maak 's avonds tijd om te luisteren, te knuffelen, tot rust te komen.
Bron:
