Wanneer in september de schoolpoorten terug opengaan begint voor vele ouders het troosten, aanmoedigen en met pijn in het hart hun huilende en soms krijsende peuter achterlaten.
Verdriet bij het afscheid is normaal de eerste dagen. De petuers komen immers terecht in een totaal onbekende wereld, een vreemde omgeving, een volwassene die men "juf" noemt,...
Bovendien moet een kind nog leren dat mama/papa hem/haar niet in de steek laten maar echt wel terugkomen! Kinderen kunnen dan ook koppig en boos reageren de eerste schooldagen. Je kind heeft tijd nodig om dit alles te verwerken en om zich aan te passen.
De voorbereiding thuis begint ermee dat je een vertrouwens relatie opbouwt met je kind. Dit houdt indat je niet zomaar een smoesje verzint en verdwijnt. Het is ook heel belangrijk een eerlijk beeld van de school te geven. De peuterklas is geen speelgoedparadijs waar zomaar alles mag maar het is ook geen strafkamp waar je moet stilzitten en luisteren!
Leer je kleuter zich voor praktische dingen verstaanbaar uit te drukken want de juf begrijpt niet elk brabbeltaaltje.
Breng je kind niet naar school als je net verhuisd bent of als er net een broer of zusje is geboren, je kind denkt dan dat het weg moet vanwege de veranderingen thuis.
Superbelangrijk is de manier waarop je afscheid neemt met je kind!
Een kind mag huilen! Dat is heel normaal! Word daarvoor dus zeker niet boos en probeer te vermijden om zelf te huilen want dit maakt het afscheid nog moeilijker. Zeker en vast ook niet plots vertrekken, je kind van je afduwen of stiekem achterlaten terwijl het even afgeleid is. Je peuter moet leren om afscheid te nemen.
Het best is om er een ritueel van te maken dat dagelijks terugkeert! Bijvoorbeeld samen je boekentas in de bak stoppen , een knuffel en een zoentje geven, aan het poortje zwaaien en een plekje zoeken om te spelen.
We kunnen de peuters bij de eerste schooldagen opdelen in drie verschillende groepen:
. Peuters die zonder problemen naar school komen
. Peuters die de eerste dagen wenen en nadien wennen aan de situatie.
. Peuters die de eerste dagen niet wenen en nadien wel.
Bij bijna alle kindjes die wenen gaat het zo :
zodra mama of papa weg is, verdwijnen ook de traantjes. Door het afscheid te rekken maak je het verdriet van je kleintje alleen maar erger. Geef een dikke knuffel en zoen aan je kleintje en ga dan gewoon weg. Wees ook heel duidelijk en bied je kindje structuur: niet de ene dag thuis en de andere naar school en dan weer enkele dagen thuis.. Zo krijgt je kind nooit de kans om te wennen, vriendjes te maken en de juf en klasgewoonten te leren kennen.
Het helpt je peuter als hij of zij iets vertrouwds bij zich heeft. Een knuffeldoekje, een diertje, hun dekentje of popje kan hen een veilig gevoel bieden als papa of mama weg zijn. Wij vragen ook om enkele foto's van de ouders, broers of zussen, huisdieren of andere dichte familieleden mee te brengen. Hiermee wordt een collage gemaakt en aan de familiemuur toegevoegd zodat peuters die het moeilijk hebben een kijkje kunnen nemen bij hun eigen familie, hen iets kunnen zeggen of een kusje kunnen geven. Dit helpt hen echt doorheen een moeilijke periode! Het zorgt voor een geruststellend en veilig goevoel bij onze allerkleinsten!
TRAANTJES IN DE PEUTERKLAS? ZO DROOG JE ZE HET SNELST:
Geef een eerlijk beeld van de school
Zorg dat je kind zich voor zijn basisbehoeften verstaanbaar kan maken.
Maak van tevoren duidelijk dat papa of mama niet in de klas blijft!
Laat de eerste schooldag niet samenvallen met een grote verandering thuis.
Maak het afscheid kort: een knuffel, een zoen en weer weg. Maak van het afscheid een ritueel zo weten kinderen na een tijd de gang van zaken en het geeft hen een veilig gevoel.
Toon je eigen verdriet niet.
Geef een knuffel of iets van thuis mee.
Hou een vast patroon aan.
Maak 's avonds tijd om te luisteren, te knuffelen, tot rust te komen.
Bron:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten